Prologue.

Morgan Whitman ma tendencję do bardzo łatwego irytowania się. Potrafią zirytować ją ludzie, którzy głośno żują (wliczając w to żucie z otwartą buzią), jak Boże Narodzenie wychodzi przed Halloween, reklamy telewizyjne z dzwonkiem do drzwi, dzwoniący telefon, budzik i najważniejsze, każda wzmianka o Luke’u Hemmings’ie.

Morgan zostawiła Ashton’owi, Calum’owi i Michael’owi wielki bałagan w Londynie, sześć miesięcy temu, gdy skończyła z Lukiem dwa dni przed ich wyjazdem na Take Me Home tour na pół roku. Nic się nie zmieniło od dnia, kiedy Morgan zostawiła Luke’a w bezruchu. Ciągle miewa momenty żeby być samemu, aby móc się rozpłakać. Zatrzymał ich zdjęcia na Instagramie i jego telefonie. Zatrzymał ich zdjęcie, w śniegu, dzień przed tym jak ich sprawy się skończyły, przytulających się na wygaszaczu ekranu, mając nadzieje, że wciąż ma jakąś szansę. Jest ciągle jej i zrobi wszystko, aby ona była znów jego.

‘Osiemnaście dni.' Powiedziałam delikatnie patrząc na sufit, zanim spojrzałam mu w oczy. ‘Osiemnaście, co?’ Luke zapytał zdezorientowany tym, co próbowałam mu powiedzieć

                ‘Masz osiemnaście dni, żeby mnie odzyskać.’

Heeeeeej, jestem Iza i bedę tłumaczyła fanfiction '18 days' o Luke'u Hemmigs'ie. Mam nadzieje, że to fanfiction przypadnie wam do gustu tak jak mi. Mam zgodę autorki więc o nie musicie się martwić.

Miłej lektury i do pierwszego rozdziału!  

xoxo